Lieke, moeder van 2, vertelt samen met gezinswerker Nathalie over onze hulp in haar gezin
Van een cursus mindfulness tot psychiatrische gezinsbehandeling: Lieke en haar man hebben zo ongeveer alles geprobeerd om rust in hun gezin te brengen. Ondanks alle inzet zien ze weinig verbetering. Met de gezinswerkers van Buurtteams Jeugd en Gezin Nijmegen-Noord lukt het overzicht te creëren en werken ze een oplossing uit. Lieke: ‘Nu is er weer hoop.’
Wat ze het liefst wil? Een normaal gezinsleven. Maar omdat haar kinderen ‘anders’ dan anders zijn, heeft Lieke dat idee allang laten varen. Haar dochter Pomme (12) is hoogbegaafd, heeft een stoornis in het autismespectrum en een dwangneurose. Haar zoon Wiebe (10) is net als zijn zus hoogbegaafd en heeft eveneens een stoornis in het autismespectrum. Daarnaast heeft hij moeite om zijn emoties te reguleren. Lieke: ‘Van de buitenkant lijken we een ‘gewoon’ gezin. Maar alle eenvoudige dingen zijn ingewikkeld: aan de deur een pakketje in ontvangst nemen, boodschappen doen, samen eten…’
Rust brengen
Op het moment dat Lieke in contact komt met het buurtteam, heeft het gezin al meerdere trajecten doorlopen. ‘Het was geen uitzondering als we in een week tien afspraken hadden staan met zorgverleners of -instanties.’ Was het niet voor de kinderen, of het gezin als geheel, dan wel voor haarzelf. Zodat ze zich staande weet te houden. Onze vraag aan het buurtteam was vooral om rust te brengen en ons als ouders te ontlasten. We kónden niet meer.’
Draagkracht
Ook voor het buurtteam was het eerst zoeken, vertelt Lieke: ‘In het begin kwamen gezinswerkers met tips als een goede oppas regelen, of met opvoedkundige adviezen. Maar dat stadium waren we allang voorbij.’ Pas toen gezinswerker Mariska – en later Nathalie als haar ‘maatje’ – in beeld kwamen, voelde ze dat het ergens heen ging.
Gezinswerker Nathalie: ‘Lieke en haar man zijn veerkrachtig; ze kunnen steeds de energie opbrengen om voor beide kinderen te zorgen. Omdat ze zoveel draagkracht hebben, was het best lastig om te zien wat er écht speelde. Toen we dat eenmaal scherp hadden, zijn we samen gaan kijken wat hen zou helpen. We hebben vooral weer overzicht gecreëerd en van daaruit contacten gelegd met passende zorgverleners en -instanties.’
Buikpijn
Zo is de zorg voor Pomme nu goed op de rit. Ze krijgt specialistische ambulante begeleiding van onder andere Prolis. Daarnaast is ze in behandeling bij Karakter. Bij Wiebe ligt het iets lastiger. Dankzij de inzet van het buurtteam kon hij terecht in een zorginstelling. In principe tot aan zijn 23ste. Lieke: ‘Maar hij kreeg daar niet de zorg die hij nodig had. Na ieder weekend dat hij thuis was, bracht ik hem met pijn in m’n buik weer weg.’
Bijzondere oplossing
Uiteindelijk organiseert Buurtteams een brainstormsessie met het Bovenregionaal Expertisenetwerk (BOEG) en winnen ze advies in bij de betrokken hulpverleners. Samen werken ze een bijzondere oplossing uit: Lieke en haar man laten naast hun huis een aparte leefruimte bouwen voor Wiebe. ‘Daar gaan we afwisselend met hem wonen, met in de naschoolse uren ingekochte zorg van meerdere zorginstellingen, waar Buurtteams zich nu over ontfermt.’ Een unieke uitkomst, benadrukt Nathalie. ‘In eerste instantie proberen we zelf als Buurtteams Jeugd en Gezin kortdurende en laagdrempelige zorg te bieden. Is er meer nodig, dan onderzoeken we wat er in de regio is. En soms moet je nóg verder kijken en buiten de gebaande paden gaan, zoals we nu bij Wiebe hebben gedaan.’
Aai over de bol
Inmiddels is de eerste steen van Wiebes nieuwe leefruimte gelegd. Lieke: ‘Het is nog spannend hoe de zorg voor Wiebe er straks precies uitziet. Waar het om gaat, is dat we – hopelijk – een manier hebben gevonden om Wiebe deel te laten uitmaken van ons gezin. Ik wil hem in bed kunnen leggen, een aai over z’n bol geven, zónder dat we er zelf aan onderdoor gaan. Als alles goed gaat, kan dat straks gelukkig weer.’