Hoe Marijke ontdekt dat ze wél een goede band heeft met haar zoontje
Ontwikkelt hij zich wel goed? Voelt hij zich veilig bij mij? Marijke (31) twijfelt enorm of ze haar zoontje Abel (2) de gezonde basis geeft die hij nodig heeft. “In de kleinste dingen zag ik een aanwijzing dat er iets met ‘m was.” Dankzij de hulp van gezinswerker Astrid wint ze aan vertrouwen.
“Ik herinner me een van de eerste thuisbezoeken van Astrid nog goed”, vertelt Marijke. “Abel zat bij me op schoot, Astrid zat tegenover ons en hield een muntje onder haar hand. Ze nodigde Abel uit het te pakken. Hij keek naar mij op, om te checken of het goed was. Waarna ik ‘m bemoedigend toeknikte. Zo van, toe maar, het is oké. En precies daarin zag Astrid dat we juist wel een goede verbintenis hadden.”
Veilig gehecht?
Op het moment dat Marijke bij Buurtteams Jeugd en Gezin aanklopt, heeft ze een lastige tijd achter de rug. Zij en Abels vader gaan uit elkaar als Abel zes maanden is. Daarna wisselt ze een paar keer van woning. Ondertussen is ze zoekende in haar rol als moeder. “Ik was bang voor alles en nog wat, maar vreesde vooral voor onveilige hechting. Voelde Abel wel dat ik zijn moeder was? Wat als hij me een paar dagen niet zag omdat hij bij zijn vader was? En waarom wilde hij niet graag knuffelen? Bij een bezoek aan de huisarts vroeg ik om een doorverwijzing naar de kinderpsycholoog, maar hij tipte me Buurtteams Jeugd & Gezin.”
In haar kracht
“Bij kinderen onder de vier jaar proberen we altijd in te schatten of het om een ontwikkelingsvraag gaat, of juist een opvoedkundige vraag”, legt Astrid uit, gezinswerker bij Buurtteam Nijmegen Centrum & Oost. “Na het intakegesprek en het opstellen van een gezinsplan – samen met een collega – ben ik Marijke en Abel gaan observeren. Ik wilde me een indruk vormen van de interactie tussen moeder en kind. Vanuit mijn achtergrond als verpleegkundige Consultatiebureau zag ik dat Abel zich supergoed ontwikkelde. Daar zat het ‘m niet in. Het ging erom Marijke in haar kracht te zetten, aan de hand van doelen die ze grotendeels zelf formuleerde.”
Totaalplaatje
Rustig reageren op een driftbui, even alleen naar de wc gaan zónder Abel, niet in de stress schieten als hij een dagje wat meer of minder eet; het zijn kleine stapjes. Maar ze maken dat Marijke zich steeds zekerder voelt. “Ik begon de positieve dingen te zien en leerde te kijken naar het totaalplaatje. Een driftbui hoort er bij peuters af en toe bij; er staan zoveel leuke, lieve andere momenten tegenover.”
Op zoek naar geruststelling
Marijke pikt de tips en aanwijzingen die Astrid geeft tijdens de thuisbezoeken goed op. Zo groeit ze in haar moederschap. Marijke: “Astrids feedback stelde me gerust. Dat had ik nodig. Het was voor mij wezenlijk dat iemand thuis met me meekeek, op een laagdrempelige, ‘lichte’ manier.”
Goed op weg
Hoe het nu met Marijke en Abel gaat? Na een traject van een half jaar, redden ze het weer prima met z’n tweetjes. “In het begin vond ik het even spannend om het zonder hulp en begeleiding te doen, maar we zijn goed op weg”, zegt Marijke. “Bovendien haal ik momenteel veel uit een WhatsAppgroepje met andere moeders, waarin we ervaringen delen. Ik zie nu dat we vaak dezelfde fases doorlopen met onze peuters.”
“Ik heb er alle vertrouwen in dat het zo goed blijft gaan als het nu gaat!”, is de overtuiging van Astrid. “Bovendien, als er iets is, kan Marijke altijd rechtstreeks contact opnemen met Buurtteams. Als nodig, kijken we graag weer mee.”